Τα έχουμε αποφασίσει όλα. Το αρνί θα γίνει στη σούβλα, έχουμε κανονίσει και για κοκορέτσι. Μια χορτόπιτα οπωσδήποτε, ντολμαδάκια, κόκκινα αυγά, σαλάτα τσεκ. Τι ξεχνάμε; Το γλυκό. Ελα μωρέ, όλο και κάποιος θα φέρει. Θα φέρει; Δεν θα αφήσουμε μια τόσο σημαντική παράμετρο στην τύχη της. Και γλυκό θα φτιάξουμε.

(Ζαμάνια το ίδιο σκηνικό. Τελετουργικό που τηρούσε με ευλάβεια).

Σύμφωνα με το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο γύρω από την τουρκική ζαχαροπλαστική Sherbet & Spice: The Complete Story of Turkish Sweets and Desserts της Mary Isin (εκδ. Ι. Β. Tauris, 2013), το μουχαλεμπί και το καζάν ντιμπί έλκουν την καταγωγή τους από μια περσική κρέμα από γάλα και ρυζάλευρο η οποία πέρασε στην αραβική κουζίνα.

Διαβάστε πρώτοι ένα απόσπασμα από τον πασχαλινό Γαστρονόμο που κυκλοφορεί αυτήν την Κυριακή με την Καθημερινή με θέμα «Πάσχα στην Κωνσταντινούπολη». Είναι ο μεγαλύτερος Γαστρονόμος που κυκλοφόρησε ποτέ, με 115 συνταγές αυθεντικής πολίτικης κουζίνας στον τόπο που γεννήθηκε!

Τέτοιους ντολμάδες που δεν θέλουν τύλιγμα, ομολογώ δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Που να είναι γιαλαντζί, αλλά vegan όχι. Που να έχουν μύδια ως περιέκτη και που να είναι τόσο, μα τόσο νόστιμα. Για πρώτη φορά τούς γεύτηκα ένα Σάββατο βράδυ σε ένα παλιό και περιποιημένο ρεστοράν της Κωνσταντινούπολης, που αυτοπροσδιορίζεται ως λοκάντα, δηλαδή μαγέρικο.

Το αγριοκύμινο, ένα από τα αρχαιότερα μπαχαρικά στον κόσμο, γνωστό εδώ και 5.000 χρόνια τόσο για τις μαγειρικές του χρήσεις όσο και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, δεν είναι ούτε άγριο ούτε κύμινο.

Διανύουμε τις πρώτες μέρες της Σαρακοστής, της μεγαλύτερης σε έκταση και σπουδαιότητα νηστείας της Ορθοδοξίας, και ήδη κάνουμε παρασπονδίες, με την άδεια της Εκκλησίας βεβαίως. Την 25η Μαρτίου, ημέρα που γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, καταλύεται η νηστεία και επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού.

Στο Πάπιγκο πριν από αρκετά χρόνια, υπήρχε ένα καφενείο-ζαχαροπλαστείο που σέρβιρε πατσαβουρόπιτα. Θυμάμαι τότε ήταν η πρώτη φορά που άκουγα τη λέξη και χρειάστηκε να ρωτήσω για να καταλάβω για τι πράγμα πρόκειται.

Ενόψει της Σαρακοστής και του εναρκτήριου τραπεζιού της Καθαράς Δευτέρας, σας δίνουμε αποκλειστικό περιεχόμενο από το μεγάλο τεύχος του Γαστρονόμου που κυκλοφορεί την Κυριακή και είναι εξ ολοκλήρου αφιερωμένο στη Σαρακοστή και στο πώς θα νηστέψουμε σωστά αλλά και νόστιμα.

Χορταστικά, αγροτικά φαγητά, η βόρεια Ελλάδα έχει πολλά. Κάποια από αυτά, βασισμένα στις αλευρόσαλτσες, είναι φαγητά της οικιακής οικονομίας που προορίζονται να θρέψουν μεγάλες οικογένειες, να καρδαμώσουν τα πιτσιρίκια, αλλά και να ευχαριστήσουν τους μεγάλους. Πιο γνωστό από αυτή την κατηγορία είναι το σουτ μακάλο που συνηθίζεται πολύ στη Φλώρινα και στην υπόλοιπη δυτική Μακεδονία.

Είναι μία από εκείνες τις συνταγές που υμνούν την καλή πρώτη ύλη και τη μαγειρική υπομονή. Το ρόστο από την Απείρανθο της Νάξου είναι φαγητό της γιορτής, από αυτά που μαγειρεύονται σε μεγάλες ποσότητες, στις χαρές, σε γάμους και βαφτίσια.

Τύφλα να ’χουν το βασκικό τσίζκεϊκ και η γαλλική φλαν παριζιέν.

Σε δύο εβδομάδες ανοίγει το Τριώδιο. Είναι τόσα τα ωραία δρώμενα και οι περισπάσεις, με πρώτο και κύριο το μασκάρεμα, που ίσως αγνοούμε ή παραγνωρίζουμε ότι συνδεδεμένα με την ελληνική Αποκριά είναι και δεκάδες γαστρονομικά έθιμα, συνήθειες και συνταγές.

Οπως έγραφε η αείμνηστη Εύη Βουτσινά –σε ένα κείμενό της που ψηφιοποιείται για πρώτη φορά– τυλιγμένα ή μη, τα πρώτα σοκολατένια κεράσματα που πήραν θέση στη φοντανιέρα, άλλαξαν τον κόσμο μας. Η σοκολάτα είχε έρθει για να μείνει. 

Θέλουν μικρό σκεύος τα αυγά μάτια. Να τα χωράει ίσα ίσα, να μην παρα-απλώσουν, ιδεωδώς να ακουμπούν οι άκρες των αυγών τα τοιχώματα του τηγανιού. Αν υπάρχει η δυνατότητα, τα τηγανίζουμε ανά δύο, στην ανάγκη, το πολύ τετράδα. Στο ανάλογο τηγάνι. Το αντικολλητικό βοηθά. Αλλά ακόμα και ένα σαγάνι αλουμινένιο κάνει τη δουλειά.  Θέλουν μπόλικο […]