ΚΡΙΤΙΚΗ

Είτε ο προϊστάμενός θέλει να μας «μιλήσει» είτε πρέπει εμείς να κάνουμε ένα αρνητικό σχόλιο σε κάποιον συνάδελφο, υπάρχουν τρόποι αυτές οι συζητήσεις να γίνουν ομαλά και με ενσυναίσθηση, έτσι ώστε να βγούμε όλοι κερδισμένοι.

Ο παλαίμαχος πυγμάχος Αλεξάγγελος είχε προ καιρού βγει νοκ άουτ. Τη ζωή του την αποτιμούσε σαν «τριάντα εννιά χρόνια αποτυχίας». Eνας ακατασίγαστος φόβος πονούσε την καρδιά του. «Είναι μαύρη, ζαρωμένη σαν φαφούτα γριά και τρέμει από το κρύο».

«Φυσάει δυνατός βοριάς/ρίχνει τ’ ανθάκια./ Εκπνέει τι;/ κι ακούω τ’ ανήκουστα», γράφει η Παπαδάκη στο πρώτο ποίημα της μινιμαλιστικής σύνθεσης με γενικό τίτλο «Μόνο με μάγια».

Ενα από τα πολλά παράδοξα που κληροδότησε στη λογοτεχνία ο Μπόρχες είναι το διήγημα «Πιερ Μενάρ, συγγραφεύς του Δον Κιχώτη». Ο Μπόρχες υιοθετεί ένα δοκιμιακό ύφος προκειμένου να εξάρει το αριστούργημα ενός Γάλλου διανοητή, του συμβολιστή από τη Νιμ, Πιερ Μενάρ.

Ενας έρωτας, μια κοινωνία κι ένα καθεστώς υπό κατάρρευση.

Μια γυναίκα σχεδόν χωρίς υπόσταση, έτοιμη να αναλάβει κάθε ευθύνη.

Στις διακοπές της στην Αβησσυνία η Τέσση πήρε μαζί της και το κοριτσάκι που ήταν κάποτε.

Τρία διηγήματα του Τσέχοφ, δύο του Τολστόι και από ένα του Γκόγκολ και του Τουργκιένιεφ αποτελούν την ύλη προκειμένου αφενός να απολαύσουμε γραπτά πρώτης λογοτεχνικής ποιότητας, και αφετέρου να ποικίλλουμε τους τρόπους με τους οποίους προσεγγίζουμε τα κείμενα μυθοπλασίας.

Ηδη από την πρώτη του εμφάνιση στην πεζογραφία με το μυθιστόρημα «Σπασμός» (2011), ο Δημήτρης Τανούδης (Αθήνα, 1981) έδειξε τον συγγραφικό του δυναμισμό και την αφοβία του με την πρόκληση.

Παρά τις υποτροπές στον μελοδραματισμό και την ένθεση λέξεων υπερβολικά καλλιεπών, παράταιρων στο σχήμα των προτάσεων, η γραφή της Βαρότση παραμένει προσεγμένη, γερά διδαγμένη, υπηρετώντας την εξαιρετικά πλούσια πλοκή.

Μυθοποιώντας την αγριότητα του πρώτου προσώπου, ο Σταμάτης συνθέτει ένα βαθύτατα συγκινητικό μυθοπλαστικό είδωλο.

Πρωτοδιάβασα το έργο που ο Πεσσόα (1888-1935) μας χάρισε ως ποίημα του «Αλβαρο ντε Κάμπος», δηλαδή ενός από τα πολλά επινοημένα πρόσωπα, γνωστά ως «ετερώνυμα» του διάσημου ποιητή, στο τεύχος 11 της «Ποίησης» (1998).