Περιμέναμε από τις «βουβές εκλογές» της Κυριακής 17 Ιουνίου να μιλήσουν, όχι όμως και να εκπυρσοκροτήσουν! Αυτό που συνέβη στην Εθνάρχου Μακαρίου με περιπολικά της αστυνομίας, διπλές κόκκινες κορδέλες να εκτρέπουν την κυκλοφορία στο αντίθετο ρεύμα του δρόμου, ενώ εσύ (η γράφουσα στην προκειμένη περίπτωση) ερχόσουν να δώσεις το ρεπορτάζ σου από την κίνηση στα εκλογικά τμήματα, είναι το κερασάκι στην τούρτα του κλίματος παραλογισμού, έπαρσης και «άρπα την για να ξέρεις σε ποιον μιλάς»! Οι γροθιές, το άδειασμα ποτηριού με νερό σε υποψήφιες στο «πάνελ» προεκλογικής συζήτησης και, μάλιστα, σε απευθείας σύνδεση, on camera, ήταν μόνον «μερικές σκηνές από το έργο της Κυριακής». H συνέχεια επί της οθόνης δεν μπορούσε παρά να είναι επεισοδιακή! Οχι όμως και να «βρέχει χειροβομβίδες» στο προαύλιο του δημοσιογραφικού συγκροτήματος στο Νέο Φάληρο, με τα γραφεία γεμάτα από δημοσιογράφους που δούλευαν από το πρωί στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, και για το έκτακτο φύλλο της «Καθημερινής» που κρατάτε τώρα στα χέρια σας.
«Βρήκατε τη μία, ψάξτε καλά, υπάρχει κι άλλη», τα τηλεφωνικά μηνύματα! Ωσπου βρέθηκε και η δεύτερη, μπλεγμένη στα κλαδιά ενός δέντρου στο ίδιο προαύλιο, ήρθαν οι πυροτεχνουργοί και επελήφθησαν των ερευνών και σ’ όλο αυτό το διάστημα το ραδιόφωνο και η τηλεόραση του ΣΚΑΪ μετέδιδαν «λεπτό προς λεπτό» τι συμβαίνει και το πανελλήνιο μπορούσε να πληροφορηθεί ότι ανήμερα τις εκλογές, οι δημοσιογράφοι δεν κατέγραφαν κλίμα αλλά και τα όσα συνέβαιναν στους ίδιους, ως στόχος! ΄H καλύτερα ακόμη, ως μία ακόμη εστία πανελλαδικού ενδιαφέροντος, όπως οι εστίες του πυρός στην Αττική, που ήταν το πρελούδιο της ανεμοδαρμένης Κυριακής με τον κόσμο στις κάλπες και την τρομοκρατία να δείχνει το πρόσωπό της!
Ως τις 18.30, πριν ξεκινήσουν τα προγράμματα με τα Exit Polls στα κανάλια, η αστυνομία έδωσε και πάλι τη δόλια Εθνάρχου Μακαρίου και Φαληρέως στην κυκλοφορία! Αν αυτό είναι «αλλαγή» που επαγγέλλονται οι πολιτικοί νέας κοπής, θα το ξέρετε, εσείς οι αναγνώστες αυτών των γραμμών!
Η αστική τάξη έκανε το καθήκον της!
Με το δημοσιογραφικό γραφείο και πάλι σε λειτουργία, ας δώσουμε εικόνες από το κλίμα των εκλογών -έτσι, «για να ‘χουμε κάτι να θυμόμαστε και στα γεράματά μας» που λέει το τραγούδι. Ερημη η λεωφόρος Ευτυχίδου. Στο μεσοαστικό Παγκράτι, Κόνωνος και Θεαγένους, στο σχολικό συγκρότημα που ψήφισαν ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και η Ντόρα Μπακογιάννη, οι ψηφοφόροι κρατούσαν το στόμα τους κλειστό. Κάτι ενδυματολογικά σινιάλα για το τι είχαν έρθει να ψηφίσουν έδινε το μπλουζάκι – γαλάζια, πράσινα, κόκκινα, σε μικρότερο ποσοστό από άλλες χρονιές! Το χτένισμα – τσουλούφι και πολλές «κοτσίδες», μαλλιά τραβηγμένα πίσω με λαστιχάκι στα νεανικά κεφάλια υποδήλωναν την «αλλαγή» που έρχεται… Γενικά, όμως, η ατμόσφαιρα, ιδίως κάτω στην τεράστια αυλή για τα σχολικά διαλείμματα ήταν ειρηνική, εξαιτίας των πολλών παιδιών που είχαν πάρει μαζί οι γονείς ψηφοφόροι και που το νόμιζαν γιορτή και χοροπηδούσαν! Τα μικρά απολάμβαναν τον ύπνο του δικαίου στα καροτσάκια, στη φύλαξή τους εναλλάσσονταν γονείς και συγγενείς, ενώ τη γιαγιά και τον παππού συνόδευαν πάλι μέλη της οικογενείας ώς επάνω. Τα τμήματα ήταν σκορπισμένα στους δύο ορόφους με ανάλογες σκάλες!
Τμήμα 154, ενορία Αγίου Σπυρίδωνος, η νεαρή ψηφίζει για τρίτη φορά, ο παππούς, λεβεντάνθρωπος με καλοχτενισμένα λευκά μαλλιά και λευκό περιποιημένο μουστάκι τη συνόδευε (ή το αντίθετο!). «Ψηφίζω ό,τι και ο παππούς» είπε, η νεαρή φοιτήτρια, καμαρώνοντας, με το δίκιο της, για τον συνοδό της! Το ζευγάρι είχε ψηφίσει, η μανούλα κρατούσε το μικρότερο κοριτσάκι, ο πατέρας το μεγαλύτερο, το ‘χε επάνω στους ώμους του. «Μελίνα και Ιλυα» τα ονόματα των παιδιών, οι γονείς χαμογελαστοί αλλά κάπως μουδιασμένοι για τα όσα ακούγονται και λέγονται. «Εγώ έχω ακόμη τη δουλειά μου κι έχουμε την υγεία μας, δεν θέλουμε τίποτα περισσότερο» είπε ο νέος πατέρας – η πιο σοφή κουβέντα που έχει ακουσθεί εδώ και καιρό!
Στοργικοί γιοι, στα όρια τρίτης ηλικίας κι αυτοί, συνόδευαν υπέργηρες μητέρες με μπαστουνάκι αλλά ακράδαντη την απόφαση να ψηφίσουν! Το ίδιο και οι γέροντες, αξιοπρεπώς ενδεδυμένοι, στηριγμένοι στο μπράτσο των δικών τους, πορεύονταν προς την κάλπη. «Εμείς πολεμήσαμε τους κατακτητές μαζί με τους Εγγλέζους για μια Ελλάδα ειρήνης και τώρα…». Αυτά τα αποσιωπητικά είναι που τους κάνουν να έρχονται συνοδευμένοι από τους δικούς τους, να ψηφίσουν, κι ας λυγίζουν τα πόδια τους.
Σημασία έχει να μη λυγίσουν οι αξίες οι προαιώνιες. Και μια απ’ αυτές, η οικογένεια, λειτούργησε θαυμαστά σε αυτές τις εκλογές, ίσως γιατί «το ντέρμπι» της διπολικής διεκδίκησης της πρωτιάς θέλει όλους τους παίκτες στο γήπεδο, κι όχι στον πάγκο! Ανεξάρτητα από το όποιο αποτέλεσμα, οι μεγάλες ηλικίες δεν έλειψαν από τη μάχη, κι αυτό είναι ένα παρήγορο σημάδι πως το παρόν στηρίζεται και στο παρελθόν και στο μέλλον!ΤΗΛΕΦΟΣ